انتقام جو علیه نابودگر

استودیوی Radical Entertainment بعد از موفقیت Prototype سراغ نسخه دوم از این بازی رفته و قصد دارد در قالب داستانی جدید، گیم پلی زیبای قبل را ادامه دهد. نگاهی به Prototype 2 می کنیم.

داستان

داستان Prototype 2 بعد از وقایع نسخه قبل اتفاق می افتد. در حالیکه نیویورک به شهر آرامی تبدیل شده، بار دیگر نیروهای Blackwatch وارد کار می شوند و به بهانه حفاظت از شهر، در حقیقت قصد پادشاهی آن را دارند. اینبار ویروس جدیدی باعث آشوب شده که Mercer Virus نام دارد. درست است، نام این ویروس از فامیلی شخصیت اول نسخه قبل یعنی الکس مرسر (Alex Mercer) برداشته شده است. اما دلیل آن چیست؟ Blackwatch دلیل شیوع بیماری جدید را الکس مرسر می داند و تمام این آشوب ها از او شروع شده، اما آیا این موضوع حقیقت دارد؟ در ابتدای بازی ما با شخصیت جدید این نسخه یعنی جیمز هلر (James Heller) آشنا می شویم که در جنگ عراق خدمت می کرده و حال به خانه برمی گردد و متوجه می شود فاجعه ای که الکس مرسر به راه انداخته، باعث کشته شدن زن و بچه او شده است.

او تصمیم می گیرد به نیروهای محافظتی ملحق شود و روزی الکس مرسر را در خیابان می بیند و طی یک درگیری مرسر او را به یک موجود قدرتمند همانند خود تبدیل می کند، اما دلیل این کار چیست؟ Prototype 2 از نظر داستانی خیلی بهتر از قبل شده است. رابطه هلر و مرسر بسیار پیچیده است و مرسر در حالیکه شخصیتی بود که ما یک بازی را با آن تمام کردیم، ناگهان به یک انسان کاملاً ناشناخته تبدیل می شود و قصد دارد Blackwatch را نابود کند و در این راستا از عمل غیر انسانی مثل کشتن انسان های بی گناه و منتشر کردن ویروس های خطرناک دریغ نمی کند. در حالیکه خط داستانی و شخصیت پردازی ها خوب کار شده، مأموریت ها بیشتر به نابود کردن و جمع آوری اطلاعات ختم می شوند و پیشبرد آنچنانی در روند داستان ندارند و بعضی مواقع زمان زیادی بدون پیشروی در داستان وجود دارد تا اینکه به یک بخش مهم داستانی برسیم.

گرافیک

در حالیکه نسخه اول در زمان عرضه آنچنان در زمینه گرافیک پیشرو نبود، نسخه دوم هم سنت شکنی نکرده است. هر چند اگر بخواهیم این دو بازی را در زمان عرضه خود مقایسه کنید، نسخه دوم خیلی پیشرفته تر شده، ولی نمی توان آن را به طور مثال با گرافیک بازی هم سبک خود inFamous 2 مقایسه کرد. نورپردازی به خصوص در شب خیلی زیبا است و انیمیشن های هلر هر چند غیر واقعی، ولی خیلی سینمایی و نشان دهنده قدرت او هستند. مدل شخصیت ها بی کیفیت و بعضی بافت ها بسیار مات و بد کار شده اند. در عوض، طراحی هنری بازی مثل شهر شلوغ آن بسیار خوب کار شده است. شما از نظر بصری به راحتی می توانید آشوب موجود در محیط را درک کنید و محیط ها و ساختمان ها خیلی با حوصله و ریزه کاری کار شده اند.

موسیقی/صداگذاری

صدای شخصیت ها خیلی خوب است. علاوه بر تنوع زیاد آن ها هنرپیشه ها خیلی با احساس صحبت کرده اند. مثلاً در حین یک مبارزه، روابط بی سیمی آن ها خیلی پرتنش و شلوغ است. چیزی که من بیش از همه در Prototype 2 از آن لذت بردم، قسمت موسیقی آن است. اسکات مورگان (Scott Morgan) به غیر از ساخت قطعات نسخه قبل این بازی کار آنچنان شاخصی در کارنامه ندارد، ولی در Prototype 2 سنگ تمام گذاشته است. هر چند کار وی فقط محدود به ساخت قطعات اکشن است، ولی او بسیار زیبا از پس این کار برآمده است. ترکیب موسیقی الکتریکی با سازهای زنده بسیار با کیفیت انجام شده است. مثلاً ترکیب French Hornها با Pitchهای الکتریکی هر چند کار جدیدی نیست، ولی ترکیب این صداها خیلی خوب در کنار هم قرار گرفته اند و تأثیرگذار هستند.

گیم پلی

گیم پلی Prototype 2 یک لذت و حس قدرت تمام است. در حالیکه گیم پلی سریع نسخه قبل بسیار خوب بود، چنان روندی در این شماره هم وجود دارد و خیلی عمیق تر هم شده است. در حین انجام این بازی واقعاً حس یک ابرمرد را دارید که هیچ چیز جلودار شما نیست. می توانید از روی بلندترین آسمان خراش ها راه بروید و به پایین پریده و بر فراز شهر پرواز کنید. می توانید انواع اقسام حالت ها را به خود بگیرید تا دشمن را نابود کنید. از مشت های سنگین که باعث ایجاد ترک در زمین می شوند گرفته تا پنجه های تیزی که دشمن را از وسط نصف می کنند. می توانید رگه هایی از ماهیچه ایجاد کنید که هر شی ای را در محیط به سمت هدف می کشد و آن را منفجر می کند.

مثلاً می توانید یک بمب بیولوژیکی به صورت مخفیانه داخل بدن دشمن قرار دهید و ناگهان مشاهده کنید که تانک، ماشین و نیمکت ها با قدرت زیاد به سمت او می آیند و یک انفجار بزرگ شکل می گیرد. در حالیکه تغییر چهره و مخفی-کاری در نسخه قبل وجود داشت، اینبار این موضوع خیلی بهتر و عمیق تر شده است. Radical توانسته خیلی خوب یک بازی سریع و کاملاً اکشن را ناگهان متوقف کند و مخفی-کاری لذت بخشی هم به آن ببخشد. برای بعضی مراحل، مثلاً بدست آوردن اطلاعات بدون تخریب یک پایگاه باید خود را شبیه به نیروهای داخلی آن پایگاه کنید و به صورت کاملاً مخفیانه مأموریت خود را انجام دهید.

هر چند می توانید همه چیز را در هم بکوبید، ولی آن وقت است که جذابیت این مراحل مخفی و امتیازی که از آن می گیرید را از دست می دهید. هلر تنها با انسان های معمولی نمی جنگد. با پخش شدن ویروس مرسر موجودات خطرناک و انسان های پیشرفته ای همانند خود او هم در شهر وجود دارند که نبرد با آن ها چالش برانگیزتر است. در طول بازی با کشتن هر کدام از این افراد ویژه که برای مرسر کار می کنند، می توانید از نیروها و قابلیت های جدیدی مثل فرمان دادن به هیولاها برای نابود کردن یک هلیکوپتر استفاده کنید.

سیستم Upgrade خیلی ساده و جذاب است. مثلاً می توانید پرش های خود را بلندتر کنید، سرعت هلر را بیشتر کنید و یا ضربات تمام کننده جدید برای نابود کردن یک تانک و یا هلیکوپتر بخرید و نوار سلامتی خود را بیشتر کنید. اگر چه مراحل بازی تنوع خاصی ندارند و بیشتر جنبه نابود کردن و سلاخی کردن دشمنان مطرح است، ولی Radical آنقدر نیرو و قابلیت برای شما گذاشته که هر مبارزه همیشه به یک نوع مبارزه جدید تبدیل می شود و همین موضوع ساختار Sandbox گونه بازی را با کیفیت می کند. Prototype 2 همانند نسخه قبل در مورد کنترل کردن یک ابرقدرت است و Radical بسیار خوب از پس القاء این حس برآمده است.

نتیجه گیری

اگر مثل من از نسخه اول این بازی لذت برده اید، Prototype 2 همچنان بزرگ و لذت بخش است. اینکه تک نفری با تمام سلاح ها و نیروی شهر مثل اسباب بازی خود بازی کنید، همان لذت کودکانه و آرزوی ابرمرد بودن را دوباره در ما زنده می کند. Radical روند بسیار سریع و کوبنده ای را ساخته است که هر چند دارای نقص هایی است و چیز جدیدی نسبت به قبل ندارد، ولی مگر می شود حس نابود کردن یک تانک با یک مشت را فراموش کرد؟